Canon R7 ptasi test

[atsf]

Test aparatu Canon R7 w fotografowaniu ptaków.

Część I.

W tej części pokażę osiągnięcia aparatu zestawionego z dwoma obiektywami:

Canon EF 100-400 mm f/4,5-5,6 L IS II
Sigma 150-600 mm f/5-6,3 Contemporary.

Terenem, na którym testowałem sprzęt, jest bajoro o wymiarach ok. 100 x 50 m, zarośnięte na całym obwodzie szuwarami, krzakami i drzewami. Jest to trudny teren ze względu na natarczywe tło znajdujące się zazwyczaj blisko fotografowanego obiektu, fotografowane ptaki najczęściej są w ruchu, natomiast odległość do obiektu nierzadko dochodzi do 100 m, osiągnięcie wybitnie niskiej, i płaskiej, perspektywy jest tam praktycznie niemożliwe.

Tak się złożyło, że do fotografowania były tylko spokojnie pływające młode kaczki oraz kokoszka wodna, która jest obiektem bardzo trudnym do fotografowania z dwóch powodów. Po pierwsze- jest czarna, a po drugie pływa szybko i rytmicznie wykonuje ruch wahadłowy głową do przodu i do tyłu, więc nawet gdy tułów wyjdzie ostro, to głowa bardzo często ostro nie wychodzi, więc na to trzeba brać poprawkę.

Aparat był ustawiony na Servo AF i najmniejszą prędkość migawki EFCS, oraz pojedynczy punkt AF, wykrywanie zwierząt, a w momencie złapania obiektu uruchamiałem AF z wykrywaniem oka. W tym momencie AF przejmuje kontrolę nad śledzeniem obiektu i w EXIF pokazuje się, że obszar AF obejmuje cały kadr. AF był ustawiony w trybie domyślnym ze względu na niewielkie prędkości obiektów i małą dynamikę ich ruchu. Włączony był również IBIS razem z IS w obiektywie.

Zdjęcia wykonałem w formacie RAW i wywołałem w DPP z niewielkimi korektami ekspozycji i tonalności, lub nawet bez tego, z wyostrzeniem funkcją Sharpness na poziomie 6, ponieważ funkcja Unsahrp Mask ma tendencję do tuszowania nieostrości krawędzi.

Kryteria oceny ostrości:

Zdjęcia ostre:



Zdjęcia nieostre:





Test z EF 100-400 L II.

Statystyka.

ostre zdjęcia- 130
nieostre zdjęcia- 191

Statystykę poprawiają zdjęcia gołębia w locie, natomiast wybitnie psują zdjęcia odległych obiektów na natarczywym tle.

Odchylenia nastawienia ostrości od wartości krytycznej czasami są niewielkie, ale osiągnięcie bezwzględnej ostrości jest bardzo rzadkie.

1. Najostrzejsze jest środkowe ujęcie.


Fluktuacje ostrości.

2.


3. Najostrzejsze jest lewe ujęcie.


Następnymi motywem jest kokoszka na tle odbicia szuwaów w wodzie oraz razem z kaczką w szuwarach, z dużej odległości, a więc obiekty są małe w kadrze. Tutaj R7 poległ z kretesem i nawet się nie umywa do C 7D II. Zaledwie kilka klatek w długiej serii można posądzić o ostrość.

4.


5.


6.


7.


8.


9.


10.


11.



12. Pląsanie ramki AF po kadrze w powyższej scenie.


13.